فیلم :اختلال شخصیت نمایشی

زندگی با بیمار دچار اختلال نمایشی چگونه است؟

درباره افراد مبتلا به اختلال شخصیت صحبت نمی کنیم چون این افراد برای ازدواج گزینه های مناسبی نیستند و مثل دیگر مبتلایان به اختلال شخصیت، تمایلی به درمان ندارند و برای کاهش شدت بیماری شان همکاری نمی کنند.شما برای ازدواج نیاز به فردی دارید که تا حد امکان شبیه شما بوده و علاوه بر آن روحیات و مشخصه های مهم شخصیتی اش برای شما قابل پذیرش باشد. هر کدام از ما ویژگی هایی داریم که نماینده بارز شخصیتمان به حساب می آید و به همین دلیل مهم است که با کسی ازدواج کنید که ویژگی بارز شخصیتش، متناسب با شما باشد. دقت کنید نمی گوییم مشابه، بلکه متناسب. یعنی برای شما بهترین گزینه ازدواج باشد.اگر سر و کارتان با یک شخصیت نمایشی است، یا اگر خودتان یک شخصیت نمایشی دارید و تصمیم به ازدواج گرفته اید باید بگوییم کار سختی پیش روی شماست. شخصیت نمایشی می تواند روی زندگی همه اطرافیان خود اثر بگذارد. شخصیت های نمایشی در نگاه اول آدم های حساس، جذاب و احساساتی هستند که عواطف خود را ابراز می کنند. آنها گرم و پرمحبت هستند. زندگی را زنده و با روح می بینند، تصوراتی سرشار دارند، داستان های سرگرم کننده تعریف می کنند. عاشق تخیل و ماجراها و داستانه های عاشقانه خوش فرجام هستند. تا اینجای کار همه چیز عالی است و شما دوست دارید با چنین فردی سر و کار داشته باشید. اما ماجرا از وقتی سخت می شود که فردی با شخصیت نمایشی روی دیگر این روحیات لطیف و پرهیجان را نشان تان می دهد.  آنها به آراستگی ارزش زیادی می دهند، طرفدار مد هستند، با دیگران گرم می گیرند و وارد هر جمعی می شوند تلاش می کنند نگاه ها را به خود جلب کنند. آنها به راحتی به دیگران اعتماد می کنند و با اشتیاق به دیدگاه ها و پیشنهادات دیگران توجه می کنند.

شخصیت های نمایشی دوست دارند که دیده شوند، می خواهند جلب نظر کنند و مورد توجه قرار گیرند، آنها اغلب کانون توجهند. وقتی همه چشم ها را متوجه خود ببینند، احساس رضایت می کنند و اگر شما به اندازه کافی به آنها توجه نکنید کلافه می شوند و واکنش های عصبی نشان می دهند.

وقتی بیماری به میان می آید

نمایشی بودن به طور کلی بیماری نیست. یک ویژگی شخصیتی است. اما اگر شدت پیدا کند و زندگی فرد و روابط او را مختل نماید، به عنوان بیماری شناخته می شود که تشخیص آن به عهده روانشناس بالینی است. این بیماران در رفتارهای جلب توجه شان میل به اغراق، دراماتیک کردن و نمایش رفتار عشوه گری و اغواگری دارند. همه چیز را درباره خودشان زیادی بزرگ می کنند و شما را مجبور می کنند این عظمت و اغراق را درباره آنها باور کنید. بدتر از آن این که این بیماران اغلب تظاهر هیجانی متغیر و سطحی دارند. یعنی به یک باره هیجانات غلیظ نشان می دهند اما این هیجان ناگهانی و بزرگ بسیار سطحی است. بنابراین ثبات رفتاری را از آنها می گیرد.آنها به طور مداوم از ظاهر جسمی شان برای جلب توجه دیگران استفاده می کنند، لباس های زننده می پوشند، زننده آرایش می کنند و گفتار و رفتار بی پروا و اغواگرانه ای دارند. آنها میل دارند روابط را صمیمانه تر از آنچه واقعاً هست، تلقی کنند. گفتارشان اغلب فاقد جزئیات است و در نهایت آنها تلقین پذیر هستند و به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار می گیرند. بیماران مبتلاء به اختلال شخصیت نمایشی هنگامی که تحسین، توجه یا تایید کافی را دریافت نمی کنند، ممکن است بی نهایت عصبانی و یا غمگین شوند و کج خُلقی یا طغیان خُلقی را تا حد گریه کردن نشان دهند.

با چه کسی ازدواج کنند؟

درباره افراد مبتلا به اختلال شخصیت صحبت نمی کنیم چون این افراد برای ازدواج گزینه های مناسبی نیستند و مثل دیگر مبتلایان به اختلال شخصیت، تمایلی به درمان ندارند و برای کاهش شدت بیماری شان همکاری نمی کنند. در واقعا باید گفت که بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی درمان ناپذیرند پس ازدواج با آنها توصیه نمی شود. اما درباره شخصیت های نمایشی، باید بگوییم که این افراد تحت تأثیر گونه شخصیتی خود می توانند با انواع شخصیت ها به تفاهم برسند، اما ازدواج با یک فرد مسئولیت پذیر و وظیفه شناس که مرتب به آنها توجه نشان دهد، از آنها حمایت کند خوشبختی بیشتری برایشان در پی دارد.شخصیت های با اعتماد به نفس هم همسران خوبی برای نمایشی ها هستند چون برخی خصوصیات مشابه دارند. این دو شخصیت، توجه دیگران را جلب می کنند و می توانند از توجه آنها برخوردار شوند.

با او مثل یک شاهزاده برخورد کنید. طوری که حس کند در مرکز زندگی شما است و هیچ کس دیگری بر او برتری ندارد. از او تعریف کنید. از طرز لباس پوشیدن و وضع ظاهرش، از موفقیت هایش، از زیبایی و توانایی و احساسات پرشورش تعریف کنید

به یاد داشته باشید...

در زندگی با یک شخصیت نمایشی این نکات را در نظر داشته باشید:

1-به او آزادی بدهید و پروبال او را نبندید، اجازه دهید رویابافی کند و احساساتش را بروز دهد.

2-همپای او باشید. با هم در برنامه های اجتماعی مشارکت کنید، به سفر بروید، میهمانی بدهید، در میهمانی ها شرکت کنید.

3-با او مثل یک شاهزاده برخورد کنید. طوری که حس کند در مرکز زندگی شما است و هیچ کس دیگری بر او برتری ندارد. از او تعریف کنید. از طرز لباس پوشیدن و وضع ظاهرش، از موفقیت هایش، از زیبایی و توانایی و احساسات پرشورش تعریف کنید.

4- با او به صراحت و صداقت حرف بزنید. شخصیت نمایشی تمایل زیادی به تعریف شنیدن از شما دارد اما به هیچ وجه فرد ساده و ابلهی نیست که بتوانید او را فریب دهید یا تعاریف نامتناسب از او داشته باشید.

5-رمانتیک باشید، برایش گل، شیرینی و هدیه بخرید. غافلگیرش کنید و در مناسبت های مختلف برایش تدارک ببینید. بی مهری و بی توجهی او را دلگیر می کند.

6- شخصیت نمایشی انجام دادن بعضی از کارها را دوست ندارد. مثلا بهتر است مسئولیت های مالی را خودتان تقبل کنید. به جزئیات امور شخصاً رسیدگی کنید. او را به انجام بهتر کارها تشویق کنید؛ اما هرگز انتظار نداشته باشید که بتواند در انجام دادن این قبیل کارها در سطح و حد شما ظاهر شود. او بیشترین تمرکزش را روی خودش، ظاهرش و محبوبیتش دارد. بنابراین باید به او کمک کنید تا به مسئولیت هایی مانند، تلفن کردن، شرکت در جلسات و به خصوص جلسات مرتبط با فرزندان، عمل کند.

7- شخصیت نمایشی مسائل را به دل نمی گیرد. او احساسات منفی و مثبتش را نشان می دهد، ولی زود همه چیز را فراموش می کند. بنابراین شما هم در مقابل او کینه ای نباشید.

اختلال شخصیت نمایشی یا اختلال هیستریونیک چیست؟

خودنمایی، جلب توجه دیگران و رفتارهای اغواگرانه از ویژگی‌های افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی (Histrionic) است. 

به احتمال زیاد تا به حال با افرادی که برای جلب توجه دست به کارهای غیرعادی می‌زنند برخورد کرده‌اید. از فرد موتور سواری که در خیابان برای جلب توجه به اصطلاح تک چرخ و بوق ممتد می‌زند تا فرد به ظاهر با کلاسی که در یک مهمانی لباس عجیب غریب پوشیده و آرایش جلفی کرده است. به این رفتارهای غیر عادی که افراد مرتکب آن می‌شوند اختلال شخصیت نمایشی گفته می‌شود.

برای این گونه افراد دنیا سرتاسر صحنه نمایش است و آنان ستاره سینمای آن. آنان سعی دارند به هر روشی دیگران را شیفته خود کنند. در برخورد با این افراد صحبت های پر آب و تاب و جلب توجه کننده مکررا دیده می‌شود. این افراد همواره در حال بزرگنمایی چیزهایی هستند که در ذهن‌شان می‌گذرد. رفتار بیمار در هر دو جنس مرد و زن اغواگرانه و نمایشی است. اینگونه افراد در برخورد با جنس مخالف اهل لاس زدن و عشوه‌گری هستند؛ به خصوص خانم‌ها که ممکن است لباس‌های زننده بپوشند و آرایش‌های غلیظ نیز انجام دهند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی (اختلال هیستریونیک) ممکن است برای جلب توجه "ژست‌های تهدید"، "خودکشی‌های نمایشی" و یا "بیماری‌های جلب توجه کننده" نیز داشته باشند.

همانگونه که تا اینجا متوجه شده‌اید، ویژگی اصلی اختلال شخصیت نمایشی، رفتار توجه طلبانه و هیجان پذیری مفرط و فراگیر است. این الگو در اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه‌های گوناگون ظاهر می‌شود.

ملاک‌های تشخیص اختلال شخصیت نمایشی

به اختلال شخصیت نمایشی اختلال هیستریونیک نیز گفته می‌شود. هستریونیک یکی از مشتقات واژه هیستری است. هیستری واژه کهنه‌ای در زمینه روانپزشکی است و برای بیماری‌هایی به کار برده می‌شود که در آن‌‌ها علل هیجانی و نشانه‌های عاطفی به یک نشانه جسمانی تبدیل می‌شود.

برای تشخیص این اختلال، وجود پنج (یا بیشتر) علامت از علائم زیر ضروری است:

درموقعیت‌هایی که کانون توجه نیست احساس ناراحتی می‌کند.

تعامل او با دیگران معمولا با رفتار اغوگرانه و برانگیزنده مشخص است.

هیجانات را بطور سطحی و با تغییرات سریع ابراز می‌کند.

مستمرا از ظاهر فیزیکی خود برای جلب توجه استفاده می‌کند.

سبک گفتار او برداشت گرایانه و فاقد جزئیات است.

تلقین‌پذیر است، یعنی به آسانی تحت نفوذ دیگران و موقعیت قرار می‌گیرد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی بشدت تاثیر پذیر هستند و از نظر اعتماد کردن به افراد صاحب قدرت، ممکن است بسیار زود باور یا ساده لوح باشند و عقیده داشته باشند که این افراد به صورت معجزه آسایی قادرند مشکلات آن‌ها را حل کنند. این افراد میل دارند تا به دیگران شک کنند و به سرعت مجاب شوند. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب روابط را صمیمانه‌تر از آنچه واقعاً هست در نظر می‌گیرند و تقریباً هر آشنایی را با «عزیزم» یا «دوست عزیزم» خطاب می‌کنند و پزشکانی را که تنها یک بار و یا دو بار و آن هم تحت شرایط حرفه‌ای ملاقات کرده‌اند، با اسامی کوچک مورد خطاب قرار می دهند. در این گونه افراد، خیال‌پردازی‌های عشقی شایع است.

ویژگی‌ها و اختلال‌های همراه اختلال شخصیت نمایشی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی ممکن است برای رسیدن به صمیمیت هیجانی در روابط عاشقانه یا رابطه جنسی خود مشکل داشته باشند. آنها اغلب در روابط خود با دیگران، بدون اینکه آگاه باشند نقش بازی می‌کنند (برای مثال، نقش «قربانی» یا «شاهزاده خانم»). آنها ممکن است از یک سو با فریب‌کاری یا گمراه سازی هیجانی شریک جنسی خود را کنترل کنند، در حالی که از سوی دیگر وابستگی چشم‌گیری را نسبت به آنها نشان می‌دهند. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب با دوستان همجنس خود روابط مختلفی دارند، زیرا روش بین فردی آنان از نظر جنسی برانگیزاننده بوده و ممکن است برای روابط دوستانه آنها تهدید کننده به نظر برسد.

همچنین ممکن است به واسطه خواست‌های مربوط به توجه مداوم، باعث بیزاری دوستان خود شوند. هرگاه مرکز توجه نباشند، بیشتر افسرده و پریشان می‌شوند. آن‌ها ممکن است خواهان تازگی، تحریک و هیجان باشند و از انجام کارهای معمولی خود، کسل شوند. این افراد، اغلب در موقعیت‌هایی که موجب به تأخیر افتادن پاداش می‌شوند، احساس ناکامی کرده و یا قادر به تحمل آنها نیستند و اغلب اعمال‌شان معطوف به کسب رضایت‌مندی فوری است. اگرچه اغلب یک شغل یا طرح کاری را با شور و اشتیاق فراوان آغاز می‌کنند، ولی علاقه‌شان ممکن است به سرعت کاهش یابد. خطر واقعی خودکشی این افراد مشخص نیست، ولی تجربه‌های بالینی نشان می‌دهند که افراد مبتلا به این اختلال برای جلب توجه، در معرض خطر ژست‌های تهدید به خودکشی هستند. اختلال شخصیت نمایشی به میزان بیشتر با "اختلال جسمانی کردن"، "اختلال تبدیلی" و "اختلال افسردگی عمده" همراه است. معمولاً اختلال شخصیت مرزی، خودشیفته، ضداجتماعی و وابسته همراه با این اختلال نیز ظاهر می‌شوند.

تفاوت اختلال شخصیت نمایشی با سایر اختلال‌های شخصیتی دیگر

ممکن است سایر اختلال‌های شخصیت با اختلال شخصیت نمایشی اشتباه گرفته شوند، چون ویژگی‌های مشترک معینی دارند. بنابراین، تمایز میان این اختلال‌ها براساس تفاوت‌های موجود در ویژگی‌های بارز آنها مهم است. با وجود این، اگر فردی دسته‌ای از ویژگی‌های شخصیتی را داشته باشد که علاوه بر اختلال شخصیت نمایشی، با ملاک‌های یک یا چند اختلال شخصیت دیگر نیز مطابقت کنند، باید تمام تشخیص‌ها را مطرح کرد. اگرچه می‌توان اختلال شخصیت مرزی را نیز با توجه طلبی، رفتار فریب‌کاری، و تغییر سریع هیجان‌ها مشخص کرد، ولی این اختلال نیز با خود تخریبی، گسستگی قهرآمیز روابط نزدیک و احساس‌های مزمن پوچی عمیق و آشفتگی هویت مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی و اختلال شخصیت نمایشی در گرایش به تکانش‌گری، سطحی بودن، هیجان طلبی، بی پروایی، اغوا گری و فریب‌کاری شبیه به هم هستند، ولی اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی بیشتر در هیجان‌های خود اغراق می کنند و درگیر رفتارهای ضداجتماعی نمی شوند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی در کسب محبت مهارت دارند، در حالی که اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در کسب منفعت، قدرت یا سایر رضامندی‌های مادی ماهر هستند. اگر چه افراد مبتلا به اختلال شخصیت خوشیفته نیز به توجه دیگران نیاز دارند، ولی معمولاً برای «برتری» خود، خواهان تمجید دیگران هستند.

اختلال شخصیت نمایشی را باید از تغییر شخصیت ناشی از یک بیماری جسمانی که در آن این صفات به واسطه اثرات مستقیم یک بیماری جسمانی روی دستگاه عصبی مرکزی پدیدار می‌شوند، تفکیک کرد. همچنین باید اختلال شخصیت نمایشی را از نشانه‌هایی که ممکن است در ارتباط با مصرف مزمن مواد به وجود آیند (برای مثال، اختلال مرتبط با کوکائین که در جای دیگر مشخص نشده است)، متمایز کرد. بسیاری از افراد ممکن است صفات شخصیت نمایشی را نشان دهند. تنها هنگامی که این صفات انعطاف ناپذیر, ناسازگارانه و پایدار باشند و آسیب کارکردی یا پریشانی ذهنی قابل ملاحظه‌ای را موجب شوند اختلال شخصیت نمایشی تلقی می‌شوند.

روش‌های درمان اختلال شخصیت نمایشی

این افراد اغلب از احساسات واقعی خود بی‌خبرند و تبیین احساسات درونی آنها، فرایند درمانی مهمی است. روان درمانی مبتنی بر روان کاوی است.

دارو درمانی

داروهای ضد اضطراب: داروهای ضد روان‌پریشی برای مسخ واقعیت و خطاهای ادراکی بیماری است که معمولاً بسیار هیجانی است و ممکن است بیش از اندازه به دنبال جلب ‌توجه باشد.

فیلم: شناخت اختلالات شخصیت

نشانه های اختلال شخصیت را بشناسید

اختلال شخصیت نوعی بیماری روانی است و مشکلاتی را در درک موقعیت ها و افراد بوجود می آورد.داشتن اختلال شخصیت یعنی شما دارای افکار سخت و ناسالم هستید و بدون توجه به موقعیت، رفتاری نادرست را انجام می دهید.این اختلال باعث بوجود آمدن مشکلات اساسی در روابط خانوادگی، برخوردهای اجتماعی، کار و تحصیل می گردد.البته ممکن است شما متوجه این اختلال در خود نباشید، زیرا به نظر خودتان، تفکر و رفتارتان طبیعی است و دیگران را به خاطر رفتار بدشان سرزنش می کنید.

نشانه های کلی اختلال شخصیت

- تغییر دائمی خلق و خو

- داشتن روابط پر تنش

- انزوای اجتماعی

- ناگهان خشمگین شدن

- گمان بد داشتن به دیگران

- مشکل در پیدا کردن دوست

- کنترل ضعیف رفتار

- سوء مصرف الکل و مواد مخدر

داروهایتان را به همان نحوی که پزشک دستور داده، مصرف کنید

انواع اختلال شخصیت

اختلال شخصیت دارای سه گروه است که هر کدام از این گروه ها نیز انواعی دارند.

گروه اول اختلال شخصیت

این گروه دارای تفکرات و باورهای عجیبی می باشند:

اختلال شخصیت بدبینی

• 1- اختلال شخصیت بدبینی:

- بد گمانی نسبت به دیگران

- اطمینان از اینکه دیگران می خواهند آسیبی به شما برسانند

- فقدان احساسات

- خصومت و دشمنی با دیگران

• 2- اختلال شخصیت جنون آمیز:

- پوشیدن لباس های عجیب و غریب، داشتن تفکر، باورها و رفتارهای عجیب

- تغییرات ادراکی

- ناراحتی در نزدیکی رابطه

- دارای پاسخ های هیجانی نامناسب

- بی تفاوتی نسبت به دیگران

- باور داشتن به اینکه وقتی فکر می کنند می توانند بر روی افراد تاثیر بگذارند و آنها دارای تفکر جادویی هستند.

گروه دوم اختلالات شخصیت

این گروه دارای تفکر و یا روابط بیش از حد عاطفی می باشند :

اختلال شخصیت ضد اجتماعی

*1- اختلال شخصیت ضداجتماعی

- بی توجهی به دیگران

- دائما دروغ گفتن و یا سرقت کردن

- مکررا دارای مشکلات با قانون

- مکررا نقض حقوق دیگران

- غالبا دارای رفتار خشونت آمیز و تهاجمی

- بی توجهی به امنیت خود و دیگران

*2- اختلال شخصیت مرزی

- داشتن رفتار ناگهانی و پرخطر

- فرار کردن از روابط

- دارا بودن خلق و خوی ناپایدار

- داشتن رفتار خودکشی

- ترس از تنهایی

*3- اختلال شخصیت نمایشی

- دائما در جستجوی توجه دیگران

- بیش از حد احساساتی

- حساسیت زیاد نسبت به تائید شدن از طرف دیگران

- دارا بودن خلق و خوی ناپایدار

- نگرانی بیش از حد در مورد ظاهر خود

*4- اختلال شخصیت خودشیفتگی

- باور داشتن به اینکه من از دیگران بهترم.

- افکار تهی درباره قدرت، موفقیت و جذابیت خود

- مبالغه کردن راجع به دستاوردها و استعدادهای خود

- انتظار ستایش و تحسین شدن توسط دیگران

- عدم اهمیت به احساسات و عواطف دیگران

گروه سوم اختلال شخصیت

این گروه دارای اضطراب، افکار و رفتار ترسناک می باشند:

1- اختلال شخصیت مردم گریز

- حساسیت زیاد نسبت به سرزنش

- احساسات ناکافی

- انزوای اجتماعی

- در محافل اجتماعی، بیش از حد خجالتی بودن

- کمرویی

2- اختلال شخصیت وابسته

- وابستگی بیش از حد به دیگران

- تسلیم شدن نسبت به دیگران

- میل به مراقبت کردن از دیگران

- زمانی که یک رابطه تمام می شود، دارا بودن نیاز فوری برای تشکیل یک رابطه جدید

اختلال شخصیت وسواس

3- اختلال شخصیت وسواس اجباری

- انجام دادن هر کاری با قانون و نظم

- کمال گرایی افراطی

- تمایل به کنترل شرایط

- ناتوانایی در دور انداختن اشیای شکسته و بی ارزش

- غیرقابل انعطاف بودن

شخصیت هر فردی ترکیبی از افکار، احساسات و رفتار او است. در دوران کودکی و از طریق دو عامل، شخصیت شکل می گیرد. این عوامل عبارتند از:

- زمینه ارثی و ژن ها : این جنبه توسط والدین به فرد منتقل می شود، از قبیل: کمرویی و یا داشتن صورتی شاد.

- محیط زندگی: شامل محیطی که در آن بزرگ شده اید، وقایعی که رخ داده است و روابط با اعضای خانواده و دیگران می باشد.

همینطور والدین شما چه چیزهایی را دوست دارند و چه چیزهایی را توهین آمیز می دانند، در این عامل دخیل است.

عوامل خاصی باعث تشدید اختلال شخصیت می گردند که عبارتند از:

- سابقه خانوادگی

- وضعیت پایین اقتصادی- اجتماعی

- در دوران کودکی دچار سوء استفاده کلامی، جسمی و یا جنسی باشند.

- مورد توجه نبودن در دوران کودکی

- ناپایداری زندگی خانوادگی در دوران کودکی

- اختلال رفتار در کودکی

- از دست دادن یکی از والدین در دوران کودکی

اختلال شخصیت در دوران کودکی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد.

عوارض اختلال شخصیت

- افسردگی

- اضطراب

- اختلال در خوردن غذا

- رفتار خودکشی

- به خود ضربه زدن

- دارا بودن رفتارهای بی پروا

- رفتارهای خطرناک جنسی

- تجاوز در کودکی

- مصرف الکل و مواد مخدر

- دارا بودن رفتار خصمانه

- مشکلات در روابط

- انزوای اجتماعی

- داشتن مشکلات در کار و مدرسه

از مواد مخدر و الکل دوری کنید. این مواد باعث بدتر شدن بیماری شما می گردند

تشخیص اختلال شخصیت

هنگامی که پزشک مطمئن شود که فرد دچار این اختلال شده است، آزمایش هایی را درخواست می کند. این آزمایش ها عبارتند از:

- معاینه جسمی: اندازه گیری قد و وزن، بررسی ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن، گوش دادن به صدای قلب و ریه و آزمایش شکم.

- آزمایشات آزمایشگاهی: آزمایش کامل خون و بررسی عملکرد غده تیروئید.

- ارزیابی روانی: پزشک راجع به تفکرات، احساسات، روابط و رفتارهایتان از شما می پرسد. همچنین راجع به زمان شروع علائم اختلال، شدت علائم و اثر این علائم بر زندگی شما می پرسد. اگر افکار خودکشی و یا ضربه زدن به خود و دیگران را دارید به پزشک و یا روانشناس بگویید.

درمان اختلال شخصیت

- درمان شناختی رفتاری: برای درمان رفتارها و افکار منفی.

- رفتار درمانی دیالکتیک: برای تحمل استرس و متعادل کردن احساسات و بهبود روابط با دیگران.

- روان درمانی: در این روش تمرکز بر افزایش آگاهی از افکار و رفتارهای ناخودآگاه، رشد انگیزه های جدید و حل کردن درگیری ها است.

- آموزش روان: به دوستان و اقوام فرد راجع به این اختلال آگاهی لازم داده می شود.

- داروها: داروهای ضدافسردگی، ثابت کننده خلق و خو، ضد اضطراب و ضدجنون استفاده می شود.

در موارد شدید و مواردی مکه ضربه به خود و دیگران می زنند، بیمار باید در بیمارستان بستری گردد.

مراقبت خانگی اختلال شخصیت

- داروهایتان را به همان نحوی که پزشک دستور داده، مصرف کنید.

- انگیزه درمان را در خود بوجود آورید.

- ورزش کنید. با ورزش کردن آثار سوء برخی داروها را کم می کنید، از قبیل: افزایش وزن، اضطراب و غیره.

- از مواد مخدر و الکل دوری کنید. این مواد باعث بدتر شدن بیماری شما می گردند.

- به طور مرتب نزد پزشک بروید.

- در صورت امکان، مسئولیت های خود را کم کنید.

- در یک دفتر، احساسات خود را بنویسید و بعد آن را برای پزشک بخوانید.

- شرکت در فعالیت های عمومی

- داشتن برنامه غذایی صحیح و خواب کافی

- تمرکز بر اهداف

- روش های آرام سازی را برای ایجاد آرامش و کاهش استرس انجام دهید.

- کارهای روزانه خود را یادداشت کنید.