آینده کودکان بیش فعال چگونه است؟

اختلال بیش فعالی و کم توجهی, یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی است که تقریبا ۵ درصد کودکان سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار می دهد

اختلال بیش فعالی و کم توجهی، یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی است که تقریبا ۵ درصد کودکان سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار می دهد. ویژگی های عمده این اختلال شامل تحرک و فعالیت بیش از حد، تکانشگری و مشکل توجه و تمرکز می باشد. گرچه موارد فوق رفتارهایی است که تمامی کودکان، مواقعی آنها را نشان می دهند، اما کودکان بیش فعال به درجه ای علایم فوق را نشان می دهند که با عملکرد طبیعی آنها در منزل، مدرسه و ارتباط با همسالان و اطرافیان تداخل ایجاد می کند. این کودکان به طور مکرر توسط والدین، معلمین و اطرافیان به دلیل رفتارهای ناپخته و تکانشی خود سرزنش می شوند که منجر به تأثیرات سوء بر اعتماد به نفس آنها می گردد.در مورد اینده کودکان بیش فعال با دکتر فریبا عربگل فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان و دبیر انجمن متخصصان روان پزشکی کودک ونوجوان گفتگو کردیم:

به نظر می رسد نمی توان پاسخ قطعی و دقیقی برای این سوال داد. نمی توان مانند بسیاری از بیماری های دوران کودکی ویروس یا میکروب مشخصی را برای آن پیدا کرد. احتمالاً تعدادی از عوامل مختلف در ایجاد بیش فعالی کودک درگیر می باشند.مطالعاتی انجام شده که به بعد ژنتیک این بیماری اشاره دارند. کودکی که مبتلا به بیش فعالی است ۴ برابر بیشتر احتمال دارد که یکی از افراد خانواده او مثل او مشکل مشابهی را داشته باشد. اگر چه نقش ژن خاصی در این بین پیدا نشده است ولی مغز این کودکان تفاوت های ظریفی را در ساختار و عملکرد نشان می دهد و تأثیر داروهای معینی بر این کودکان نشانگر آن است که به نوعی ترکیب شیمیایی مغز این کودکان متفاوت است. گر چه ماهیت این تفاوت ها به خوبی مشخص نشده است.

عدم درمان بیش فعالی در کودکی و عواقب آن در بزرگسالی

زمانی که اختلال کم توجهی بیش فعالی درمان نشده، میان ناتوان ترین اختلالات باقی می ماند. خطرات درمان نکردن اختلال کم توجهی بیش فعالی شامل مشکلات تحصیلی، اجتماعی و عاطفی در دوران کودکی می شود.

در بزرگسالی ممکن است مشکلات بر عملکرد شغلی، روابط زناشویی و خانوادگی، سلامت روان و حفظ ایمنی در هنگام رانندگی اثر بگذارد.کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی که درمان نشده اند، بیشتر احتمال دارد تا با دارو و الکل خود درمانی کنند.کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی که به بهترین حالت پیش می روند، کسانی هستند که والدینی خوب دارند که به درستی تشخیص می دهند و ترکیبی از مداخلات روان شناختی، رفتاری، آموزشی و دارویی دریافت می کنند. با این حال، حتی زمانی که درمان می شوند، اختلال کم توجهی بیش فعالی از دوران کودکی تا بزرگسالی تاثیر قابل توجهی بر فرد دارد.

زمانی که اختلال کم توجهی بیش فعالی، کنترل نشده رها می شود، هر بخش از زندگی تاثیر منفی می گیرد. در واقع، تحقیقات نشان می دهد که اختلال کم توجهی بیش فعالی درمان نشده، یکی از اختلالات بسیار مضر برای زندگی است.

فیلم: تفاوت بین بیش فعالی و بازیگوشی در کودکان

درمان نشدن بیش فعالی باعث افسردگی میشود

کودکان بیش فعال اگر درمان نشوند افسردگی می گیرند

اختلال بیش فعالی یا کم توجهی یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی است که 5 تا 12% کودکان سنین مدرسه را تحت تاثیر قرار می دهد. تشخیص مرز مشخصی بین شلوغ کاری های طبیعی بچه و حالت بیمارگونه تفریبا مشکل است. به همین دلیل والدین باید دقت زیادی داشته باشند تا هر نوع رفتار فرزندشان را بیش فعالی قلمداد نکنند.

 ویژگی های عمده این اختلال شامل تحرک و فعالیت بیش از حد، تکانش گری و مشکل توجه و تمرکز می باشد. علائم اختلال با عملکرد طبیعی کودک در منزل و مدرسه تداخل پیدا می کند. این بچه ها به طور مکرر توسط والدین، معلمین و اطرافیان به دلیل رفتارهای ناپخته و تکانشی خود سرزنش می شوند و این مسئله تاثیرات سوء بر اعتماد به نفس آنها دارد. اختلال بیش فعالی در پسران شایع تر از دختران است و سن شروع بیماری قبل از 7 سالگی می باشد. 

ضرورت تشخیص زودهنگام بیش فعالی

فیلم: درمان بیش فعالی