اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از اختلال جدی شخصیت بوده که معمولاً برای اطرافیان فرد مبتلا، آزار دهنده است. اسکیزوئیدی ها معمولاً تمایلی به برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران نداشته و واکنش های هیجانی بسیار ضعیفی دارند. در این مقاله سعی نموده ایم به صورت مختصر و مفید به اصلی ترین مشخصه های این اختلال شخصیت بپردازیم.
چگونه اختلال شخصیت اسکیزوئید را تشخیص دهیم؟
مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً ازدواج نمی کنند.
چکیده: اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از اختلال جدی شخصیت بوده که معمولاً برای اطرافیان فرد مبتلا، آزار دهنده است. اسکیزوئیدی ها معمولاً تمایلی به برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران نداشته و واکنش های هیجانی بسیار ضعیفی دارند. در این مقاله سعی نموده ایم به صورت مختصر و مفید به اصلی ترین مشخصه های این اختلال شخصیت بپردازیم. اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از اختلالات شخصیت است که مشخصه آن رفتارهای اجتماعی عجیب و غریب و غیر عادی است که در طیف وسیعی از موقعیت ها و روابط تکرار می شوند. بسیاری از افرادی که به این اختلال دچارند، عملکرد نسبتاً خوبی در زندگی دارند، بنابراین از هر نوع اختلال در مورد خود بی اطلاع هستند. با این حال فقدان علاقه و عدم توانایی برای حفظ روابط میان فردی برای این افراد رنج آور شده و نیازمند درمان خواهد بود.
شناخت علائم و سمپتوم های اختلال شخصیت اسکیزوئید می تواند به شما کمک کند تا این اختلال را در خود و یا دیگران تشخیص دهید.
1. تشخیص و شناسایی علائم رفتاری
شغل های مورد علاقه این قبیل افرد کار در آزمایشگاه، کتابخانه و کارهایی است که در شیفت شب انجام می شوند (مانند نگهبانی).
اسکیزوئیدیها هم نسبت به انتقادات و هم تحسین ها کاملاً بی تفاوت هستند.
معمولاً این افراد هیچ تلاشی برای رقابت و پیشی گرفتن از دیگران انجام نمی دهند. بنابراین با وجود دقت در انجام کارها، معمولاً وضعیت تحصیلی و شغلی خیلی موفقی نخواهند داشت.
ج. به شدت خیال پردازی می کنند. مبتلایان به این اختلال شخصیت معمولاً فانتزی ها و خیال پردازی های پیچیده ای داشته و وقت زیادی را صرف خیالبافی می کنند. با این حال آن ها به تفاوت میان خیلبافی ها و زندگی واقعی خود آگاهی دارند.
چنین خیال پردازی هایی بر عملکرد این افراد تأثیر گذار خواهد بود.
اسکیزوئیدی ها از انجام فعالیت های جمعی مانند ورزش های گروهی و یا رفتن به باشگاه، اجتناب می کنند.
اگر به هر طریقی مجبور باشند به عضویت یک گروه درآیند، از هدایت و رهبری گروه خودداری کرده و احتمالاً فعالیت و تکلیفی را انتخاب می کنند که انجام آن بدون کمک دیگران ممکن باشد.
همچنین اسکیزوئیدی ها به هیجانات دیگران نیز عکس العمل خاصی نشان نمی دهند و حتی از آن جا که خودشان به شخصه چنین هیجاناتی را تجربه نکرده اند، از درک این هیجانات در دیگران نیز غافلند.
همچنین این نکته را مد نظر داشته باشید که ابتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید هم در مردان و هم در زنان محتمل است ولی تعداد اسکیزوئیدی های مرد بیش از زنان است.
2. بررسی روابط میان فردی
الف. توجه به دوستی ها و رفاقت ها. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً دوستان اندکی داشته و یا اصلاً دوستی ندارند و برای پیدا کردن دوست نیز اقدامی نمی کنند. از سویی اگر رفاقتی هم داشته باشند، کاملا تصنعی بوده و فاقد هر گونه ارتباط عاطفی است.
به طور کلی اسکیزوئیدی ها هیچ علاقه ای نسبت به روابط دوستانه و نزدیک از خود نشان نمی دهند.
برخی نظریه ها می گویند که مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است به داشتن دوستی های صمیمیانه علاقه داشته باشند ولی ترجیح می دهند به جای صرف انرژی برای تأمین انتظارات اجتماعی، اوقاتشان را در تنهایی سپری کنند.
ب. معمولاً وارد روابط عاشقانه نمی شوند. مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید به ندرت در روابط عاشقانه درگیر می شوند. این افراد معمولاً ازدواج نمی کنند و تمایلی به اشتراک گذاری زندگی خود با دیگران ندارند.
اسکیزوئیدی ها تقریباً همیشه تنها زندگی می کنند و یا تا بزرگسالی با والدینشان می مانند.
این افراد هیچ علاقه ای به روابط جنسی نداشته و از انجام آن احساس لذت و رضایت نمی کنند.
ج. به روابط خانوادگی شان توجه کنید. مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید حتی با اعضای خانواده به جز بستگان درجه یک خود نیزروابط نزدیک و صمیمانه ای ندارند. حتی رابطه آن ها با بستگان درجه یک نیز مشروط و ساختارمند است.
نکته پایانی
اختلال شخصیت اسکیزوئید به برخی اختلالات دیگر از جمله اختلالات طیف اوتیسم، اختلال شخصیت اجتنابی، اختلال اضطراب اجتماعی و برخی مشکلات روانشناختی دیگر، شباهت دارد. پس لازم است برای تشخیص دقیق این اختلال و به عبارت تخصصی برای تشخیص افتراقی اختلال شخصیت اسکیزوئید از دیگر اختلالات، به یک متخصص رواندرمانی مراجعه کنید.