از اختلال فشار روانی پس آسیبی چه می دانید؟

«این اختلال به نشانه های اضطراب حاد که در پی فرار از مرگ- حتی در جبهه ی جنگ- تصادم یا سانحه ی طبیعی شروع می شود، اطلاق می گردد. معمولاً بیمار در جریان واقعه، خویش تن داری می کند«این اختلال به نشانه های اضطراب حاد که در پی فرار از مرگ- حتی در جبهه ی جنگ- تصادم یا سانحه ی طبیعی شروع می شود، اطلاق می گردد. معمولاً بیمار در جریان واقعه، خویش تن داری می کند.ولی بعضی از افراد در ضمن خطر ، دچار واکنش هراس می گردند که با وحشت زدگی و تلاش بی ثمر برای گریز مشخص بوده و ممکن است در دیگران هم واکنش هراس به وجود آورد. این بیماران وحشت زده بی نهایت تلقین پذیرند و به آسانی قابل هیپنوتیزم هستند و می توان آن ها را به اطاعت دستورات در مورد رفتار مناسب وادار نمود. درمان باید معطوف به تشویق و باز گرداندن شخص به مأموریت یا مسئولیت قبلی باشد. تا سر حد امکان باید از اعمال تشخیص و درمانی مفصل در بیمارستان خودداری شود، چون موجب پس رفت و از کارافتادگی می گردد.»

حوادث و اختلال فشار روانی پس آسیبی

 «آن پیش آمد را نمی توانم از یاد برم. تصویرها مدام از ذهنم می گذرند. مشکل بی خوابی دارم. می کوشم به زندگی طبیعی ام باز گردم، ولی در این لحظه، همه چیز به نظرم بعید و غیر واقعی می رسد. چرا باید چنین بلایی به سرم بیاید؟!»

«در سال 1975 با پایان یافتن جنگ ویتنام، سربازان امریکایی که از نبرد، جان سالم به در برده، به وطن خویش بازگشته بودند، نشانه هایی از ترس، وحشت و اضطراب مداوم را از خویش می نمایاندند که بعدها در کتاب های روان پزشکی، آن را به نام «پی تی اس دی » یا «اختلال فشار روانی بعد از سانحه» نامیدند. اما سربازان گرفتار در وحشت و خشونت جنگ، تنها افرادی نیستند که دست خوش این اختلال روحی اند، بلکه هر انسانی که دچار یک حادثه ی دردناک در زندگی شود، لیکن به مدت طولانی یا پیوسته با ترس، نگرانی و وحشت آن زندگی کند، در واقع بدین اختلال مبتلا شده است. امروز پس از گذشت افزون بر 30 سال از جنگ ویتنام، پژوهشی که به تازگی روی کهنه سربازان این جنگ طولانی مدت مورد بحث، نه تنها سبب رنج روحی می شود بلکه یک عامل بسیار جدی ست که حتی بیش از عوامل خطر شناخته شده قادر است فرد را گرفتار بیماری های مزمن جسمی و مرگ زود رس کند.»

«آن رخداد را نمی توانم از یاد ببرم. تصورات دمادم از خاطرم می گذرد و خواب از چشمانم ربوده می شود. می کوشم به زندگی عادی ام برگردم ، ولی در حال حاضر ، همه چیز بعید به نظر می آید.»

از چه رو می بایست چنین پیش آمدی نصیبم شود؟»

رویدادها پیوسته رخ می نمایند، اما شما در بسیاری موارد فوراً با آنها کنار می آیید و آن گاه به زندگی خود رو می کنید. با این وصف اگرچیزی اتفاق بیفتد که به حد کافی مهم باشد و یک یا چند باور اساسی تان را تضعیف کند، این تجربه را می توان به عنوان «اختلال فشار روانی پس از سانحه» نام نهاد و گردن نهادن به پیامدها بسی دشوارتر خواهد بود. هر چقدر تضاد بین رخداد و اعتقاد فزون تر باشد، امکان اختلال یادشده بیش تر می شود. اگر به عنوان مثال قویاً معتقد باشید که جهان، جای بسامان، پیش بینی پذیر و امنی است و این که زندگی، هدف مند است یا شما فردی قوی و شایسته اید و این باور توسط حادثه ای فاجعه آمیز به چالش کشیده شده باشد، در این صورت به اغلب احتمال فشار روحی (زخم خورده ) پیش می آید.

پیامدهای جسمی ضربه های روانی

 در صورتی که به تجربه ی آسیب زا و نیز شمار زیادی از هیجانات دچار شده اید، باید سعی کنید از عهده ی حالاتی هم چون بیم، گناه، شرم ساری یا عصبانیت بر آیید. در چنین وضعی احساس خستگی و کم توانی کاملاً طبیعی است. چه بسا گریان شده و نتوانید تمرکز حواس داشته باشید و منزوی و یا بی علاقه، تحریک پذیر و نسبت به دیگران ناشکیبا بوده و شاید به خاطر تنش فزاینده ای عضلانی به دردها و سردردها مبتلا شوید. بسیاری از اشخاص از احساسی برخاسته از برانگیختگی، خوب نخوابیدن و ناراحتی ناشی از کابوس ها و پس نگاه ها شکوه می کنند.

هیجانات طبیعی توأم با آسیب روانی 

 ترس. امکان دارد بیم از آن باشد که حادثه ای دگر بار روی دهد، ناکام گردید، تنها بمانید ، به خود یا عزیزان تان لطمه ای وارد آید.

گناه. شاید از بیش زیست یا وضع مالی بهتر از دیگران داشتن احساس گناه کنید.

پشیمانی. ممکن است از کارهای ناشده، متأسف باشید.

شرم ساری. احتمال دارد از این که کاری را مطابق میل تان انجام نداده اید، یا شخص عاطفی به نظر آمده اید، شرم سار باشید.

خشم. ابراز خشم بایت آن چه که رخ داده باشد یا مسبب آن باشید یا غضب آلودگی در مورد کسانی که فاقد درک اند.

دل سردی. امکان دارد به خاطر تمام نقشه هایی که هرگز به انجام نرسانده اید و اکنون ناشدنی اند، ناامید باشید.

بدانید و آگاه باشید که ممکن است آسیب (ضربه ی )روحی، روابط را نیز بر هم زند. احتمال دارد حس کنید که مجبورید به قدری از پس کارهایی که چون گذشته نمی توانید انجام آن ها را از نزدیکان و یا اعضای خانواده تان انتظار داشته باشید، برآیید. امکان دارد حتی حس کنید که تغییر یافته اید و سایرین شما را نشناخته اند.

بازگشت به حال عادی

 در پی تجربه ای آسیب زا، مهم ترین مورد این است که بلافاصله به وضع طبیعی برگردید. بکوشید که هیجانات را بر زبان آورید و از فرو خوردن احساسات خویش بپرهیزید. تجربه را بارها و بارها به تنهایی و یا از طریق گفت و گو با دوستان بررسی کنید. سعی نمایید برنامه ی روزانه ی خویشتن را دنبال نمایید. سرکار بروید، خرید کنید و فرزندان تان را هم، ولو اینکه آسیب دیده باشند، در مدرسه نگه دارید. فراموش نکنید که بچه ها، احساسات مشابه را تجربه می کنند. پس با ایشان سخن بگویید و بگذارید آن ها نیز منظورشان را بیان دارند. نکته ی اصلی این است که سعی کنید از موقعیت ها یا عواملی که خاطرات دردناک گذشته را به خاطر می آورند، دوری گزینید چرا که این امر موجب توالی هیجانی می گردد.

این دوره از زمان، بسیار تنش زا بوده و مهم این است که شما از خودتان مراقبت نمایید. یقین حاصل کنید که خوب غذا می خورید، وقتی را صرف تن آرامی کرده و استراحت فراوان می کنید. داخل خودرو و درون خانه، فوق العاده مواظب باشید، چون بعد از فشار روحی شدید، بروز حوادث، شایع تر است. توقع نداشته باشید که خاطرات از یاد بروند بلکه آن ها به تدریج تحمل پذیرتر می گردند، اما احساسات تا مدت های زیادی در ذهن شما جای گزین می گردند و شما باید فرابگیرید که با آنها به سر برید.

چنان چه پس از چند ماه معلوم شد که هنوز دچار نشانه های اضطراب ، پس نگاه ها ، رؤیاها و اندیشه های مخل هستید و درمی یابید که از هر امر مرتبط بارخداد مورد نظر اجتناب می ورزید ، شاید دچار «اختلال فشار روانی پس آسیبی » یا «پی تی اس دی » شده اید که در این صورت باید از کارشناسان مربوطه یاری بجویید.

هر چند افراد ممکن است به طرز نامطلوبی تحت تأثیر فاجعه قرار گیرند، لکن گزارش های زیادی حکایت از آن دارند همین که بر احساسات شدید اولیه چیره گردند، احساس قدرت می کنند.

چگونگی رهایی از آسیب(ضربه)

 احساسات بهت زدگی را بپذیرید. ذهن شما روا می دارد که بد اقبالی تدریجاً حس شود.

فعال بمانید. شاید پی ببرید که یاری رسانی به دیگران، تا حدی آرام تان سازد. با این حال، مواظب باشید مسئولیت های بسیار زیادی را به عهده نگیرید. اگر فزون کاری روشی برای بازداشتن خاطرات رخداد باشد، اغلب زیان بخش است.

پشتیبانی بجویید. احساسات خویشتن را با دوستان صمیمی و اعضای خانواده مطرح ساخته و آنان را وا دارید که از شما حمایت جسمی و عاطفی نمایند.

وقتی را برای خلوت و تنهایی خود اختصاص دهید. به مظور بررسی احساساتتان، گاه لازم است که تنها باشید یا فقط با خانواده و دوستان صمیمی به سر برید.

با حقیقت روبه رو شوید. مواظب باشید که از خاطرات رخ داد بپرهیزید. در مراسم تدفین شرکت جویید و به صحنه ی حادثه بر گردید. ساحساسات خویش را مرور کنید. این عمل کمک می کند که در مورد پیشامد صحبت کنید. و فکر رویداد را در سر بپرورانید. هر چه بیشتر بدین عمل بپردازید، پردازش هیجانی بهتر شده و شما سریع تر به زندگی خود ادامه می دهید.